Water, steen, wijnranken...
de werkbank
De elementen van deze bank dateren uit de 18e eeuw. De parochie wordt bestuurd door fabriciens (fabrikanten) en marguillers (kerkvoogden), de laatsten vormen het permanente comité van de parochievergadering. Onder de fabriciens (fabrikanten), die 20 tot 30 leden tellen, bevinden zich officieren en advocaten, maar ook ambachtslieden (steenhouwers, metselaars, slagers, bakkers en wijnbouwers).
De kerkvoogden, waarvan er 4 waren, waren notabelen (voornamelijk mensen uit de middenklasse) maar niet noodzakelijk edellieden. Op zondag, na de hoogmis, kwamen de fabriciens en de kerkvoogden samen in de kerk, waarbij de laatste de kerkbank bezette.
Tijdens deze vergaderingen werd een breed scala aan onderwerpen besproken: onderhoud van het gebouw en de inrichting, benoeming van de schoolmeester en de cantors, het vaststellen van de kerkelijke tarieven (begrafenissen, huwelijken, dopen, de salarissen van de klokkenluiders, de huur van de kerkbanken en kraampjes), het accepteren of weigeren van donaties en legaten aan de kerk. Ze hielden zich zelfs bezig met wijngerelateerde zaken, aangezien Saint Pierre een aantal wijngaarden had.
Ontdek meer over de Saint-Pierre kerk
Presentatie en geschiedenis van Tonnerre
Tonnerre verscheen voor het eerst in de Romeinse tijd als Tornodurum, wat "vesting" betekent. Voor de Lingons was het de hoofdstad van de Pagus tornodorensis. Hier, in de vallei van Armançon, werd het graafschap Tonnerre gecreëerd, dat diende als doorgangspunt tussen Parijs en Dijon, in een tijd waarin de koning van Frankrijk zijn zinnen had gezet op het hertogdom Bourgondië. [Lees meer]
Stadhuis Tonnerre
Sociale netwerken
Qrcode lezer